
Van afstand kan ik zien dat de bladeren op de grond kunnen knisperen onder mn voeten. Eindelijk! De nieuwslezer adviseert met klem om niet naar buiten te gaan. Dus, dikke trui, sjaal en handschoenen aan. Mijn wandelschoenen hebben een goed profiel. Komt vast goed.
Eén stap buiten de deur... Gelukkig kon ik me op tijd aan de verandapaal vasthouden. Geen spekzool is tegen dit glad opgewassen. Voorzichtig zoek ik met mn ogen en voeten naar wat vastigheid. Het valt niet mee. Verder dan een paar meter kom ik niet. Is ook niet nodig. Wat is het mooi buiten!
Even ga ik zitten om alles in me op te nemen en de ijle lucht te voelen. Dan popt in mn hoofd de herinnering op aan iemand die eens zei :"Jij bent best wel heel ver gekomen." Dat oordeel duidde op mijn carrière, inkomen, luxe leefomstandigheden. Moet er even om glimlachen. Want wat was het druk, stressvol, reizen in file's, enz. Hoorde er allemaal bij om ver te kunnen komen. Vandaag kom ik dus helemaal niet ver. Niet verder dan een paar wankele stapjes en er is niemand die het ziet. Maar oh, wat geniet ik van de stilte en de rust op die paar meter!
En zoals jullie weten, hou ik van delen van al het mooie dat ik zie. Er is veel te zien. De natuur is mooi. Mijn thuis een paradijsje. Kijk maar...