24 juli 2013 - Achterover leunend in een hangstoel. Glas koud water in mijn hand en starend naar de bomen. Warm, heet.. En opeens was het er.
Het verkoelende briesje. Even maar, toch het was er. Een bosbries dus. Tot die dag bestond het woord nog niet. Wel bries en zeebries.
In die vlaag van frisheid had ik dus een nieuw woord bedacht. Ik gaf het door aan mijn dichtvrienden en ontving er twee mooie versjes voor terug. Daarmee kreeg het verse woord nog meer betekenis. Ik word daar blij van. Spelen met de wind, spelen met woorden...
Het verkoelende briesje. Even maar, toch het was er. Een bosbries dus. Tot die dag bestond het woord nog niet. Wel bries en zeebries.
In die vlaag van frisheid had ik dus een nieuw woord bedacht. Ik gaf het door aan mijn dichtvrienden en ontving er twee mooie versjes voor terug. Daarmee kreeg het verse woord nog meer betekenis. Ik word daar blij van. Spelen met de wind, spelen met woorden...
RSS-feed
